Чи тавре, ки ба мову Шумо маълум аст, ҳамасола ироаи Паёми  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси миллӣ ва Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баён гардида, вобаста ба иҷрои пешниҳодоти Роҳбари давлат дар доираи манфиатҳои миллии кишвар инчунин  муайян намудани самтҳои асосии сиёсати дохилию хориҷии ҷумҳурӣ баррасӣ карда мешавад.

Дурнамои рушди мамлакат, тантанаи давлатдории миллӣ, амалӣ шудани ормонҳои таърихии мардуми шарифи Тоҷикистон, ки яке аз рукнҳои муҳими давлати соҳибистиқлол ва баёнгари рамзҳои асосии давлатдории  ҷомеаи демокративу ҳуқуқбунёд мебошад, имсол низ дар Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси миллӣ ва Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муфассал ва возеҳ баён гардид.

Боиси ифтихор аст, ки Паёми Президент санади расмӣ ва муҳими барномавӣ буда, баҳри иҷрои ҳар як банди ишорагардидаи ин санади муҳим, тамоми мардуми тоҷик беш аз пеш ба  он рӯй оварда, мазмуну моҳияти онро сармашқи кор ва зиндагии доимии хеш қарор медиҳанд.

Дар Паёми навбатӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон доир ба  рушди соҳаи инноватсия таваҷҷӯҳи хосса зоҳир намуда, иброз доштанд, ки (инноватсия) навоварӣ, омили асосии рушди технология, иқтисод, ҳалли мушкилоти ҷаҳонӣ ва беҳтар кардани сифати зиндагии мардуми кишвар мебошад.

Дар воқеъ инноватсия ба мо имкон медиҳад, ки ба ҷаҳони тағйирёбанда мутобиқ шавем, ширкатҳо ва кишварҳои рақобатпазирро таъсис диҳем. Рушди эҷодӣ ва рушди ҷомеаро  низ таъмин намоем. Аз ин рӯ, бо сармоягузорӣ кардани захираҳо ва дастгирии фаъолияти инноватсионӣ, мо ба пешрафт ва расидан ба қуллаҳои нав дар тамоми соҳаҳои ҳаёти худ мусоидат мекунем, иброз намуданд дар идомаи суханони худ Пешвои миллат.

Дар ҷаҳони муосир, ки босуръат тағйир меёбад ва рушд мекунад, навоварӣ як қисми ҷудонашавандаи ҳаёти мо гаштааст. Инноватсия ҷорӣ намудани ғояҳо, технологияҳо ва равандҳои нав мебошад, ки  дар соҳаҳои гуногуни фаъолиятҳои мо пешрафт ва такмили бештарро ба миён меорад.  Аз ин лиҳоз моро зарур аст, моҳият ва муҳиммияти инноватсияро дар чанд соҳаҳои мухталиф муҳим шуморем.

Пешрафти технология

Яке аз сабабҳои асосии муҳим арзёбӣ  гардидани инноватсия, ин пеш аз ҳама пешрафти технологияи муосир мебошад. Дар ҷаҳони муосир тағйироти босуръати технология равишҳои нави инноватсиониро барои ҳалли мушкилот ва такмил додани равандҳои мавҷуда талаб мекунад. Инноватсия ба мо имконият медиҳад, ки технологияҳои муосиртар ва пешрафтаро эҷод кунем, ки ҳаёти моро соддатар гардонад, муоширатро беҳтар кунанд ва ба рушди тиб, энергетика, нақлиёт ва дигар соҳаҳо мусоидат намояд.

Рушди иқтисодӣ 

Инноватсия муҳаррики асосии рушди иқтисодӣ мебошад. Татбиқи ғояҳо ва технологияҳои нав, рушди тиҷорат ва таъсиси ҷойҳои нави кориро ҳавасманд мекунад. Ширкатҳо ва (стартапҳои) инноватсионӣ дар маҷмӯъ ба қувваи пешбарандаи иқтисодиёт табдил ёфта, сармоягузориро ҷалб намуда, ба тавлиди маҳсулот ва хидматҳои нав, инчунин рақобатпазирии кишвар дар бозори ҷаҳонӣ оварда мерасонанд.

Ҳалли мушкилоти ҷаҳонӣ 

Ҷаҳони муосир бо мушкилоти зиёди глобалӣ, аз қабили тағирёбии иқлим, камбизоатӣ ва нобаробарӣ рӯбарӯ шуда истодааст. Маҳз ана ҳамин инноватсия барои дарёфти роҳҳои ҳалли ин мушкилот нақши муҳим ва ҳалкунандаро мебозад. Технологияҳои нав, равандҳои аз ҷиҳати энергетикӣ самаранок, манбаъҳои алтернативии энергия ва дигар равишҳои инноватсионӣ метавонанд дар мубориза бо мушкилоте, ки инсоният дар ин замон дучор шуда истодааст, кӯмак кунанд.

Беҳтар кардани сатҳу сифати зиндагӣ 

Албатта, бешубҳа бояд зикр намуд, ки инноватсия дар беҳтар кардани сатҳу сифати зиндагии одамон нақши калидӣ дорад. Маҳз навовариҳо қодиранд ҷанбаҳои гуногуни мавҷудияти ҳаррӯзаи моро тағйиру такмил диҳанд. Масалан, дар тиб, навоварӣ имкон медиҳад, ки тарзи омода намудани доруҳо, табобатҳо ва технологияҳои нави тиббӣ таҳия карда шаванд, ки дар натиҷа ташхис ва табобати бемориҳои гуногун самараноктар ва дақиқтар мешаванд. Навовариҳо дар соҳаи нақлиёт, ҳавопаймоҳои муосир бо технологияҳои нав ва ҳаракат ба мошинҳои бароҳату аз ҷиҳати экологӣ тоза мусоидат мекунанд, ки дастрасӣ ва бароҳатию бехатариро барои сокинон созмон диҳанд. Дар соҳаи технологияҳои иттилоотӣ бошад, навоварӣ ба мо имконият медиҳад, ки озодона муошират кунем, маълумоти заруриро гирем, омӯзем ва барои рушди шахсӣ ва касбӣ имкониятҳои васеъ фароҳам оварем.

Рақобатпазирӣ 

Ҳамчунин бояд зикр намуд, инноватсия дар рақобатпазирии ширкатҳо, сохторҳо, соҳаҳо дар арсаи ҷаҳонӣ нақши муҳим мебозад. Рушди босуръати технология ва пайдоиши доимии технологияи нав, аз Созмонҳо ва ширкатҳо талаб мекунад, ки чандир ва мутобиқ бошанд. Он ширкатҳое, ки ба таҳқиқот ва рушд фаъолона сармоягузорӣ мекунанд, барои такмил ва навовариҳои доимӣ саъйу талош мекунанд, имконияти муваффақият ва пурқувватар монданро дар бозорҳои ҷаҳонӣ фароҳам меоваранд. Ҳамзамон кишварҳое, ки навовариро дастгирӣ мекунанд ва барои фаъолияти инноватсионӣ муҳити мусоид фароҳам меоранд, иқтисодиёти худро бешубҳа мустаҳкам намуда барои сармоягузорӣ ва рушди тиҷорат низ саҳм мегузоранд.

Мутобиқшавӣ ба тағйирот ва рӯйдодҳо 

Ҷаҳони пуртаззоди зудтағйирёбанда ва навоварӣ ба мо имконият медиҳад, ки ба шароит ва мушкилоти нав мутобиқ шавем. Маҳз бо шарофати навоварӣ, мо метавонем равишҳо ва ҳалли навро барои иҷрои мушкилоти дар пеш истода таҳия кунем. Масалан, дар шароити тағйирёбии иқлим, равишҳои инноватсионӣ ба энергетика ва рушди устувор, ба мо имкон медиҳанд, ки таъсири манфии муҳити зистро коҳиш диҳем ва инфрасохтори устувортар ва аз ҷиҳати экологӣ васеъро ба вуҷуд орем. Навоварӣ инчунин ба мо имкон медиҳад, ки ба тағйироти иҷтимоӣ, аз қабили афзоиши аҳолии шаҳр, тағйир додани тарзи зиндагӣ ва ниёзҳои мардумон мутобиқ шавем. Ғояҳо ва технологияҳои нав ба мо имкон медиҳанд, ки шаҳрҳои бароҳат ва зеҳнӣ эҷод кунем, сатҳи зиндагиро  беҳтар кунем ва шарту шароити бароҳатии ҳамаи сокинонро баланд бардорем.

Иқтидори инноватсионӣ ва рушди зеҳнӣ 

Инноватсия тафаккури эҷодӣ ва рушди зеҳнии аҳолиро пурзӯр мекунад. Моро зарур аст бо фароҳам овардани муҳити мусоид барои навоварӣ тавассути дастгирӣ  ба рушди  маънавии одамони боистеъдод ва эҷодкор мусоидат кунем. Навовариҳо дар соҳаи маориф ва таҳқиқоти илмӣ ба мо имкон медиҳанд, ки донишҳои навро инкишоф диҳем ва уфуқҳои навро кашф кунем. Ғайр аз ин, бояд қайд намуд, ки навоварӣ ба эҷоди ҷойҳои нави корӣ низ мусоидат намуда доштани тахассуси баландро талаб мекунанд, ҳамзамон ба рушди зеҳнӣ ва рушди шахсии одамон мусоидат карда метавонад.

Хулоса 

Дар ҷаҳони муосир навоварӣ ба як зарурат табдил ёфтааст. Он омили асосии рушди технология, иқтисод, ҳалли мушкилоти ҷаҳонӣ ва беҳтар намудани сифати зиндагӣ ба ҳисоб меравад.  Инноватсия ба мо имкон медиҳад, ки ба ҷаҳони тағйирёбанда мутобиқ шавем, ширкатҳо ва кишварҳои рақобатпазирро таъсис диҳем ва рушди эҷодию рушди ҷомеаро таъмин кунем. Аз ин рӯ, бо сармоягузорӣ кардани захираҳо ва дастгирии фаъолияти инноватсионӣ, мо ба пешрафт ва расидан ба қуллаҳои нав дар тамоми соҳаҳои ҳаёти худ мусоидат мекунем.

Бояд зикр намуд, ки яке аз омилҳои  муҳими рушди иқтисодиёти рақамӣ ин пеш аз ҳама мавҷудият ва омодасозии мутахассисони боистеъдод ва соҳибихтисос мебошад. Айни замон, дар тамоми ҷаҳон талабот ба эҷодкору навовар ва забондони болаёқат зиёд шудааст. Барои ҷалби ҳамин гуна мутахассисон дар тамоми ҷаҳон рақобати шадид рафта истодааст. Дар оянда, бо дарназардошти афзоиши ҳиссаи иқтисодиёти рақамӣ дар маҷмӯи истеҳсоли маҳсулоти дохилӣ, талабот ба чунин мутахассисон ба маротиб меафзояд.  Аз ин лиҳоз моро зарур аст, ки ба омода кардани чунин мутахассисони ба талаботи замони муосир ҷавобгӯ ва барои дар сатҳи ҷаҳонӣ фаъолият кардани онҳо шароити мусоид фароҳам оварем, то тавонем минбаъд барои ноил гаштан ба зиндагии шоиста ва арзанда зафарёб гардем.

Муовини сардори Раёсати рушди КВД “Тоҷикаэронавигатсия”

Урози Раҳмон